مهر ۱۱، ۱۳۸۸

پروانه… می رود

مرا ترک کرد

به سمت اسمان

رقصان با نسیم

چو خنج زدم سر را

چو پاره کردم پوست

تمام رنگهایم پرید

چو پروانه هایی مجنون

رنگین کمانی در هوا

دور شد…

ومن ماندم

عریان از خود

با پوستینی پاره

تنها……

هیچ نظری موجود نیست:

Free Counter and Web Stats